Το δικο μου μελι…

Τότε δεν γνώριζα… ούτε με απασxολούσε ιδιαίτερα!

Άλλωστε πώς να ξέρω; Δεν το χα ζήσει… Τόσα χρόνια πριν…

Τώρα όμως ξέpω! Είναι ό,τι πιο όμορφο, πιο γλυκό… ομορφαίνει τη ζωή! Της δίνει νόημα και σκοπό.

Με ρώταγαν αν προτειμούσα αγόρι ή κορίτσι…  Σκτεφτόμουν την νοοτροπία κάποιων! Οι περισσότεροι ήθελαν αγορι…

Απαντούσα πως ο,τι κι αν είναι να ρθει, θα ναι καλοδεχούμενο…

Έλεγα μόνο Θεέ μου, αν είναι κοριτσι… να μην ειναι “χαϊδεμένο”!

Ποτέ δεν συμπάθησα τα κακομαθημένα κοριτσάκια με τα …ροζ!

Κι’ ευτιχώς ο Θεος με άκουσε… Ίσως γιατί ποτέ σχεδόν δεν φόρεσε ροζ!!!

Έτσι.. Υστερα από την πολύμηνη αναμονή, ήρθε υπομονετικά ένα μεσημέρι του Ιούνη! Και τότε έλαμψε ο κόσμος μου όλος…

Ο ήλιος χαμογέλασε πλατιά, η φύση ολη άνθισε, και σήμερα πια, πιστεύω πως όλα τα ζώα του πλανήτη πανηγύρισαν! Σαν να ρθε ο δικός τους Μεσσίας!

Τα άγρια ημέρεψαν… Γαλήνη απλώθηκε παντού, κι όλα μετέφεραν το μήνυμα με το δικό τους τρόπο.

Πουλιά κελαηδούσαν χαρούμενους σκοπούς, τα ψάρια χόρευαν τρελούς χορούς στο νερό, οι πεταλούδες σκορπούσαν την πολύχρωμη ομορφιά τους απ άκρη σ’άκρη, ερπετά ανέβαιναν στα δέντρα για να δουν απο ψηλά την ομορφιά της γης, κι οι ταπεινές, εργατικές μελισσούλες άρχισαν να δουλεύοuν ασταμάτητα φτιάχνοντας το πιο γλυκό τους μέλι.

Πού να ξεραν ο άμοιρες;

Απ ‘εκείνη την στιγμή το πιο υπέροχο μέλι στον κόσμο, το είχα εγώ!

Ξεχείλιζε από παντού! Απ’ τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια, απ’ το χαμόγελο της… ακόμη κι απ’ το γοερό της κλάμα…

Κι αυτό το μέλι κόλλαγε αλήθεια τόσο πολύ! Κόλλησε στο σώμα μου, στην καρδιά μου, σ’ ολόκληρο το είναι μου!

Κάπως έτσι, η γλυκιά χαριτωμένη μου κορoύλα, μπήκε για τα καλά στη ζωή μου… και μεγάλωνε σιγά-σιγά, όπως μεγάλωνα κι εγώ. Moυ χάριζε και μου χαρίζει ακόμη, απέραντεςστιγμές αγαπης, τρέλας, γέλιου, χαράς και ξεγνοιασιάς, αλλά και απίστευτες στιγμές αγωνίας, φόβου, πανικού!

Τίποτα τελικά δεν είναι ωραιότερο και πιο πολύτιμο στη ζωή, από ένα παιδί! Αυτό που μεγαλώνεις με τόση αγάπη, στοργή, φροντίδα, τρυφερότητα… το δικό σου μωρό…

Ας μου χαρίσουν τώρα, τα πλούτη όλου του κόσμου.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος θησαυρός…

Ας μου χαρίσουν τώρα όλες τις ομορφιές της γης,

Δεν υπάρχει ομορφότερη απ’αυτήν…

Κι ας μου χαρίσουν τέλος όλων των κυψελών το μέλι,

Δεν υπάρχει σας το ορκίζομαι πιο γλυκό ,πιο υπέροχο… απ’το δικό μου μέλι!!!

Photo by Josh Willink from Pexels https://www.pexels.com/photo/sunset-person-love-people-69096/