Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Δεν συνήθιζα να λέω καλημέρα το πρωί. Αλλά αυτός ο άγνωστος στον δρόμο με έκανε να νιώσω πως η ‘καλημέρα’ μπορεί να είναι τόσο σημαντική για να έχεις μια όμορφη ημέρα.

Η καθημερινότητα παραμένει ως μια σταθερή ρουτίνα για όλους μας. Ξυπνάμε με την σκέψη πως θέλουμε να κοιμηθούμε ακόμη δέκα λεπτά, τελικά καταφέρνουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι, δεν προλαβαίνουμε καν να φάμε πρωινό, μπαίνουμε στο αμάξι, το μποτιλιάρισμα στους δρόμους είναι κάθε μέρα και μεγαλύτερο αλλά εμείς πιστεύουμε πως αν αυξήσουμε λίγο περισσότερο την ταχύτητα του αυτοκινήτου θα φτάσουμε δύο λεπτά πιο γρήγορα στον προορισμό μας. Όχι φίλοι μου. Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση αφού ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς να ξεφύγεις από το μποτιλιάρισμα. Και αυτή η μουντή ρουτίνα παραμένει η ίδια χωρίς καμία αλλαγή.

Εμένα αυτή είναι η πρωινή μου ρουτίνα. Μάλιστα, χθες το πρωί, η κοπέλα στο μπροστινό αμάξι, καθώς οδηγούσε, παράλληλα, έφτιαχνε το μακιγιάζ της. Πάντα απορούσα πως μπορεί μια κοπέλα να οδηγεί και να φτιάχνει μακιγιάζ ταυτόχρονα. Μάλλον είναι ρουτίνα για την συγκεκριμένη κυρία αφού φαινόταν πως είχε συγκεκριμένη τακτική και τα είχε καταφέρει. Η ώρα είναι οκτώ και επιτέλους, μετά από τριάντα λεπτά οδήγησης έχω καταφέρει να φτάσω στον προορισμό μου και να παρκάρω δίπλα από τον χώρο εργασίας μου. Εγώ, ακόμη συνεχίζω να είμαι βιαστική και αγχωμένη για να ανοίξω την πόρτα του γραφείου μου χωρίς καθυστέρηση. Συχνά βρίσκω των εαυτό μου βιαστικό όταν βρίσκομαι στο δρόμο ή όταν περπατάω χωρίς να αφιερώνω κάποια δευτερόλεπτα για να παρατηρήσω το τι γίνεται γύρω μου. Το μυαλό μου είναι συνεχώς βομβαρδισμένο από σκέψεις, είτε προσωπικές, είτε επαγγελματικές. Σκέφτομαι συνεχώς τι θα κάνω σήμερα, αύριο ακόμη και για το τι θα κάνω στο μακρινό μέλλον.

Έτσι και αυτό το πρωινό, καθώς περπατάω προς το γραφείο μου με σκυμμένο το κεφάλι από τις σκέψεις ακούω κάποιον άγνωστο που περνούσε από δίπλα μου να μου λέει ΄ΚΑΛΗΜΕΡΑ’! Τι? Καλημέρα? Σε μένα το λέει? Αφού δεν γνωρίζω τον κύριο, γιατί μου μίλησε? Όχι, δεν νομίζω πως ήμουν καχύποπτη εκείνη την ημέρα παρά ξαφνιασμένη γιατί είναι κάτι που ούτε εγώ η ίδια δεν το συνηθίζω. Δεν συνηθίζω να καλημερίζω και να χαιρετάω κάποιον άγνωστο στον δρόμο. Γιατί να το κάνω άλλωστε? Αλλά, παράλληλα, γιατί να μην το κάνω? Τότε κατάλαβα πως έλαβα κάτι σημαντικό από τον άνθρωπο στον δρόμο, μια θετική αύρα, μια γαλήνη στο πρόσωπο του, ένα μεγάλο χαμόγελο. Τότε, γυρνάω το κεφάλι, χαμογελάω και του απαντάω ΄ΚΑΛΗΜΕΡΑ’. Μετά γυρνάω ξανά το κεφάλι και συνεχίζω να περπατάω προς το γραφείο μου, λαμβάνω όλη την θετική ενέργεια που μου είχε στείλει ο άγνωστος στον δρόμο και σκέφτομαι πως μπροστά μου έχω μια όμορφη μέρα που με περιμένει. Μια καινούργια όμορφη μέρα γεμάτη εμπειρίες και γνώσεις.

Ας μοιραστούμε όλοι μια όμορφη καλημέρα σε κάθε πρωινό που έρχεται. Σαν μια αλυσίδα θετικότητας και ενέργειας.

Itsme_mariaxx